dilluns, 22 d’octubre del 2007

La veïna.

Sola. Tot el dia sola. A la terrassa de casa seva. Sembla trista. S'asseu a una cadira. Baixa. Volta per la terrassa. Torna a pujar a la cadira i mira el carrer. Així tot el matí. Fa cara de pena. Aquesta gosseta em fa pensar en el Dorcus.

La vecina.
Sola. Todo el día sola. En la terraza de su casa. Parece triste. Se sienta en una silla. Baja. Pasea por la terraza. Vuelve a subir a la silla y mira la calle. Así toda la mañana. Tiene carita de pena. Esta perrita me hace pensar en Dorcus.

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada